Historia Klubu Sportowego Ostrovia Ostrów Mazowiecka

Po 123 latach niewoli Polska w listopadzie 1918 rokKlubu Sportowego Ostrovia Ostrów Mazowieckau odzyskuje upragnioną niepodległość. Podobnie jak w całym kraju, w naszym mieście Ostrowi Mazowieckiej powstają służby publiczne, organizuje się oświata, służba zdrowia, powstają zakłady pracy, dokonują się przemiany w życiu społeczeństwa. 24 kwietnia 1924 roku powstaje, rozwija się i zaczyna odnosić coraz większe sukcesy drużyna piłki nożnej „Ostrowianka”, która w spotkaniach zwycięża drużyny sąsiednich powiatów: Ostrołęki, Zambrowa, Wyszkowa, Węgrowa, Sokołowa, Pułtuska. W zespole „Ostrowianki” grywali także uczniowie ostrowskiego gimnazjum jak: Tadeusz Chymeryk, Leon Widogradow, Tadeusz Euzernick, Zygmunt Emernick, Władysław Hepke, Wacław Hepke, Aleksander Sokołowski, Zygmunt Szatkowski, Maciej Szulakowski i inni. Wśród społeczności żydowskiej istniały dwie drużyny piłki nożnej pod nazwą „Makabi” i „Hapoel”. Z tymi zespołami grywała często „Ostrowianka” uzyskują nierzadko dwucyfrowy wynik strzelonych bramek. Zwycięska drużyna zabierała koszulki pokonanym , gdyż taki wówczas panował zwyczaj. Te mecze nie tylko przygotowywały zespół „Ostrowianki” do rozgrywek z drużynami ościennych powiatów, ale także integrowały silnie środowisko sportowe Ostrowi. Uczestniczyło w tym wiele osób, jak również wyżej wymienieni uczniowie gimnazjum, unikano zakazów dyrekcji szkoły. Albowiem piłka nożna, choć była pierwszą popularną dyscypliną w tamtym okresie, nie cieszyła się przychylnością wielu pedagogów i władz szkolnych. Jak wspominają starsi mieszkańcy naszego miasta, miedzy innymi pan Alfred Stelmaszczyk – absolwent ostrowskiego gimnazjum i szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie, drużyny piłkarskie, a także i „Ostrowianka” swoje treningi i zawody odbywała na terenie placu targowego – rynku trzody chlewnej – obecnie teren dworca PKS.

Dopiero zakończenie budowy w 1928 roku gmachu gimnazjum zbiegło się z oddaniem do użytku, zarówno sali gimnastycznej, jak i boiska piłkarskiego, które zaspokajało w znacznym stopniu potrzeby klubów piłkarskich. Na nim również odbywały się zajęcia innych dyscyplin sportowych. Duże znaczenie dla popularności i poziomy kultury fizycznej miała bliskość szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie, której instruktorzy i trenerzy opiekowali się młodzieżą naszego miasta, szczególnie młodzieżą gimnazjalną. Nie tylko przyjmowali naszych sportowców na obiektach sportowych SPP, organizowali rozgrywki towarzyskie z podchorążymi, ale także udzielali rad i fachowych wskazówek. Wybuch Wojny Światowej przerwał większości mieszkańców naszego miasta codzienne zajęcia, przerwał nie tylko zajęcia, naukę młodzieży, ale także to bujnie rozwijające się życie sportowe w naszym mieście. Wielu sportowców swą sprawność fizyczną, chart ducha oraz wolę walki, kształtowane w sportowych zmaganiach oddało w służbę walczącego narodu. Nastały mroczne dni okupacji hitlerowskiej. Zahamowany został rozwój miasta , pod każdym względem, postępowała jego degradacja.

Po odzyskaniu niepodległości w 1944 roku nasze miasto było bardzo zniszczone – widać było straty materialne, a także w sferze demograficznej. Trzeba było, więc włożyć wiele trudu i zapału by odrodzić życie sportowe. Trzeba było zacząć od początku. Zanim to jednak mogło nastąpić, należało przygotować obiekty sportowe. Życie sportowe rozwijało się szybciej od gry w piłkę nożną. Do Ostrowi Mazowieckiej wraca profesor Leon Widogradow, który był entuzjastą tej dyscypliny, sam grywał jako uczeń w drużynie „Ostrowianki”, więc zamiłowanie do „piłki kopanej” potrafił wszczepić wielu młodym ludziom i wielu uczniom powojennej „budy”, jak określano ostrowską Alma Mater. Ukończył ją w 1933 roku. Wychowanek szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie, brał udział w walkach za zachodzie, a po powrocie do kraju został nauczycielem wychowania fizycznego w ostrowskim gimnazjum. Prawdziwa piłka i prawdziwe pełno wymiarowe boisko z odpowiednimi bramkami stawało się silnym magnesem przyciągającym młodzież. Najbardziej jednak liczyło się poczucie przynależności do wspaniałego zespołu, w którym wspólnie przeżywa się gorycz porażki i uroki zwycięstw, w którym społeczeństwo wzmacniała odpowiedzialność za poziom i honor drużyny. Tym właśnie potrzebom wychodziła naprzeciw inicjatywa profesora Winogradowa, który stał się nie tylko nauczycielem, ale instruktorem i pierwszym trenerem szkolnych piłkarzy. Dzięki inicjatywie profesora doprowadzono boisko szkolne przy gimnazjum do porządku, zasypano doły i rowy. Wybudowano drewnianą trybunę dla widzów według profesora Winogradowa, a materiał uzyskano z rozbiórki szop i poniemieckich magazynów oraz darowizny z Nadleśnictwa w Ostrowi Mazowieckiej. Powszechny niemal udział harcerstwa w życiu gimnazjum stał się podstawą utworzenie Harcerskiego Klubu Sportowego „ZUCH”, o jednym z pierwszych meczy tej drużyny, rozegranym w dniu 13 czerwca 1948 roku było spotkanie z drużyną juniorów Klubu Sportowego „Ostrowianka” Z hitlerowskiego obozu zagłady w Gross Rosen wraca Mikołaj Kwiatkowski. Przed wojną pracował w Komorowie jako instruktor wychowania fizycznego, a jednocześnie reprezentował w pięcioboju tamże stacjonujący 18 Pułk Artylerii Lekkiej. Był wielokrotnym brązowym, srebrnym i złotym medalistą Wojska Polskiego w tej dyscyplinie. Karierę sportową zakończył w 1933 roku. Zawsze w swoich wspomnieniach z dumą mówił o tym, że zdobywając tytuły mistrzowskie, reprezentował Ostrów.

Cieszył się, że przysparzał splendoru temu miastu. Właśnie on jak również Leon Winogradow, z ogromnym zapałem podejmuje w Ostrowi działania na rzecz dźwignięcia zniszczonego przez wojnę sportu. Doprowadzał do reaktywowania Klubu „Ostrowianka” i zostaje wybrany jego pierwszym powojennym prezesem. Koncentruje się wokół niego młodzież ostrowska. Sam zaledwie 39-letni były popularny w Ostrowi sportowiec, jeszcze bardziej sprawny, szybko znajduje wspólny język z młodymi, zawiązuje przyjaźnie, które przetrwały wiele lat. Okazuje się, że KS. „Ostrowianka” już przed wojną miał swój sztandar. Wspomina o nim w monografii „Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Ostrowi Mazowieckiej-1999-2004” córka prezesa „Ostrowianki” Michała Kwiatkowskiego, Ewa Kwiatkowska-Tochowicz, cytuję: „Rok 1946, święto 3 Maja. Przed rozpoczęciem defilady poczty wnoszą do Kościoła ocalałe z pożogi wojenne sztandary. Wydaje mi się, że jest ich bardzo dużo. Jest wnoszony przez pana Kacprzyckiego sztandar Ochotniczej Straży Pożarnej, przez mojego tatę sztandar Klubu sportowego „Ostrowianka”, sztandary szkolne, harcerskie, i różnych instytucji oraz organizacji”. Po dzisiejszy dzień nie są znane losy sztandaru „Ostrowianki”. Czy nie warto by go poszukać?Mamy taką świadomość, że trudno będzie przedstawić chronologię działań naszego Klubu. Brak jest konkretnych dokumentów na ten temat, a pamięć ludzka jest zawodna i rozmowy z ludźmi, którzy pamiętają czasy przedwojenne nie zawsze prowadzą do oczekiwanych rezultatów. Również są trudności o odtworzenie bliższego nam okresu. Na przestrzeni dziesięcioleci zmienia się nazwa naszego Klubu „Ostrowianka”.

W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku w Kraju odbyła się reorganizacja sportu i powstały federacje związkowe-Zrzeszenia Sportowe i na terenie naszego miasta powstał Związkowy Klub Sportowy „Spójnia”. W roku 1963 powstaje Klub Sportowy „Ostrów”- jako wielosekcyjny Klub (m.in. piłka nożna, lekkoatletyka, ciężary, tenis ziemny). Zespół gra w klasie „C”. Aktywne działaczem tego Klubu jest Stanisław Szczepański. W latach1972-1974 Klub przyjmuje nazwę „RAWAR”. Nie trudno się domyślić, że pełną opiekę nad Klubem sprawuje zakład o tej samej nazwie. W roku 1974 Klub zmienia nazwę na MZKS „Ostrovia”, a od 2000 roku nosi nazwę Klub Sportowy „Ostrovia”. Na przestrzeni tych lat pojawiają się jeszcze nazwy innych Klubów, jak Sokół, Strzelec, Budowlani, Sparta, Gwardia, Orlęta, LZS. Podobnie jak Klub „Rawar” były finansowane przez inne zakłady pracy, jednostkę wojskową. Przy gimnazjum ostrowskim działa SKS „ZUCH”, a przy szkole handlowej SKS „Handlowiec”. Bardzo często piłkarze tych Klubów a szczególnie „ZUCH”-a w spotkaniach poza miastem reprezentowali barwy naszego Klubu.
Do tej chwili (luty 2017 rok) w rozgrywkach mistrzowskich zespoły działające w Ostrowi Maz występowały przez 59 sezonów. Oto liczba sezonów piłkarskich w poszczególnych klasach rozrywkowych:

• IV Liga – 10 sezonów
• Liga międzyokręgowa (Ciechanów, Ostrołęka, Łomża) – 11 sezonów
• Liga międzyokręgowa (Warszawa, Ostrołęka, Ciechanów)- 2 sezony
• Liga okręgowa (Ciechanów – Ostrołęka) – 5 sezonów
• Mazowiecka Liga Seniorów (V liga)- 3 sezony
• Liga Okręgowa (grupa ostrołęcka) – 6 sezonów
• Klasa „A” (Ostrołęka, Łomża) – 3 sezony
• Klasa „B” (Grupa siedlecka) – 4 sezony
• Klasa „B” ( Grupa warszawska) – 3 sezony
• Klasa „C” (Grupa warszawska) – 11 sezonów

Warto również przypomnieć, że nasi zawodnicy występowali w zespołach występujących na szczeblu centralnym. I tak:

• Jarosław Matusiak – 1 liga (GKS Jastrzębie, Olimpia Poznań, Warta Poznań i Szczakowianka Jaworzno)
• Sławomir Różański – 2 liga (Bug Wyszków)
• Arkadiusz Ciach – 2 liga (Legionovia Legionowo)
• Maciej Filipkowski – 3 liga (m.in. Włókniarz Białystok, Narew Ostrołęka)
• Marek Szostak – 3 liga (Narew Ostrołęka)
• Dawid Wilczewski– 3 liga (ŁKS Łomża, Mlekovita Wysokie Maz.)
• Michał Kacprzak 3 liga (Olimpia Zambrów)
• Rafał Rakowiecki– 3 liga (Orzeł Kolno)
• Robert Wilczewski – 3 liga (Olimpia Zambrów)

W ciągu ostatniego czterdziestolecia (od roku 1974) klubem kierowały następujące osoby w charakterze prezesów w porządku chronologicznym: Wojciech Kamiński, Zdzisław Myszkowski, Bogdan Chmielnicki, Krzysztof Jagiełło, Eugeniusz Wilczewski, Waldemar Konarzewski, Wiesław Pakieło, Adam Rukat, Jan Kaniecki i obecnie Andrzej Szostak.

W tym też okresie piłkarzy naszego Klubu trenowali:. Anatol Pogródka, Maciej Filipkowski, Waldemar Konarzewski, Józef Pietkiewicz, Zbigniew Tyl, Sławomir Krakówka, Sławomir Stanisławski, Popławski Adam, Sławomir Różański, Henryk Wilczewski i Paweł Kowalczyk.